Faranjis
Door: Doris Hoefnagels
Blijf op de hoogte en volg Doris
07 Oktober 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Hallo lieve allemaal,
De eerste week is achter de rug, het was een heftige en bijzondere week om mee te maken.
Maandag gingen we voor het eerst naar het kantoor. We werden hartelijk ontvangen door iedereen. Elke ochtend begroet je je collega's met een handklap en een knuffel, ze vragen hoe het met je gaat en of je 'Goed geslapen' hebt. We kregen op de eerste dag een koffie ceremonie om ons welkom te heten. Hele sterke koffie met veel suiker anders kan ik het niet drinken haha.
De tweede dag gingen we naar een revalidatie centrum voor kinderen die op het platteland wonen. Het is een heel mooi gebouw met buitenruimte, ruime slaapruimtes voor de kinderen, operatie kamer, fysio ruimte en een mooi klaslokaal en een eet ruimte. Er verblijven rond de 40 kinderen vanaf ongeveer5 tot 12 jaar. Ze worden eerst geopereerd daar en daarna krijgen ze een kort revalidatie programma. Als ze enigszins weer zelfstandig wat kunnen worden ze terug naar het platteland gestuurd. Na een paar maanden komen ze weer terug om te kijken hoe het gaat en om een langer revalidatie programma te volgen. Ze krijgen daar onderwijs en fysiotherapie. De fysiotherapie word gegeven op een makkelijk niveau zodat ze zo veel mogelijk zelf kunnen doen en het kunnen blijven volhouden als ze thuis zijn.
Toen we aankwamen rijden met het busje stonden al een paar kinderen ons op te wachten. Ze waren dolgelukkig toen we aankwamen rijden. De spat trainers gaan hier 1 keer per week heen om met de kinderen te sporten.
De hele week zijn we langs scholen geweest om met kinderen te sporten. Kinderen die geestelijk gehandicapt zijn, kinderen die lichamelijk gehandicapt zijn en dove kinderen. Alle activiteiten worden afgestemd op de handicap van de kinderen. Voor kinderen die geestelijk gehandicapt zijn houden we het kort omdat ze het niet zo lang kunnen volhouden. Het is erg bijzonder om te zien wat voor invloed sporten op die kinderen heeft. Ze leven zich helemaal op in de sport en spel activiteiten en hun handicap doet er even niet toe.
De mensen spreken je hier aan als faranjis dat betekend buitenlander op een aardige manier. Wij zeggen dan habesha terug. Dat betekend jij bent jij en ik ben ik. Mensen moeten er dan vaak om lachen dat we er zo op reageren. We beginnen steeds meer woorden Amhaars te leren ook leren we wat gebaren taal om te communiceren met dove kinderen en de dove spat trainer.
In het weekend zijn we naar een voetbal wedstrijd geweest. FC Buna (Buna betekend koffie) zij zijn het hoogste voetbal team in Ethiopië. Het niveau ligt wel veel lager dan het hoogste team in Nederland maar de sfeer was erg leuk. Na de wedstrijd hebben we in een restaurant gegeten genaamd Amsterdam. Heerlijk eten.
De sfeer in de groep is nog steeds erg goed en we zijn al druk bezig met weekendjes weg te plannen om zo veel mogelijk te zien van Ethiopië.
Volgende week zaterdag komt ROC Twente al voor de experience.
Deze week krijgen we ook meer duidelijkheid over onze opdrachten en wat we precies gaan en mogen doen.
Helaas is vandaag een wat mindere dag want ik zit met 4 andere studenten ziek thuis. Het hoort erbij en iedereen moet wennen aan het eten, de lucht en de omgeving. Hopelijk gaat het morgen wat beter.
Ciao !
Doris
De eerste week is achter de rug, het was een heftige en bijzondere week om mee te maken.
Maandag gingen we voor het eerst naar het kantoor. We werden hartelijk ontvangen door iedereen. Elke ochtend begroet je je collega's met een handklap en een knuffel, ze vragen hoe het met je gaat en of je 'Goed geslapen' hebt. We kregen op de eerste dag een koffie ceremonie om ons welkom te heten. Hele sterke koffie met veel suiker anders kan ik het niet drinken haha.
De tweede dag gingen we naar een revalidatie centrum voor kinderen die op het platteland wonen. Het is een heel mooi gebouw met buitenruimte, ruime slaapruimtes voor de kinderen, operatie kamer, fysio ruimte en een mooi klaslokaal en een eet ruimte. Er verblijven rond de 40 kinderen vanaf ongeveer5 tot 12 jaar. Ze worden eerst geopereerd daar en daarna krijgen ze een kort revalidatie programma. Als ze enigszins weer zelfstandig wat kunnen worden ze terug naar het platteland gestuurd. Na een paar maanden komen ze weer terug om te kijken hoe het gaat en om een langer revalidatie programma te volgen. Ze krijgen daar onderwijs en fysiotherapie. De fysiotherapie word gegeven op een makkelijk niveau zodat ze zo veel mogelijk zelf kunnen doen en het kunnen blijven volhouden als ze thuis zijn.
Toen we aankwamen rijden met het busje stonden al een paar kinderen ons op te wachten. Ze waren dolgelukkig toen we aankwamen rijden. De spat trainers gaan hier 1 keer per week heen om met de kinderen te sporten.
De hele week zijn we langs scholen geweest om met kinderen te sporten. Kinderen die geestelijk gehandicapt zijn, kinderen die lichamelijk gehandicapt zijn en dove kinderen. Alle activiteiten worden afgestemd op de handicap van de kinderen. Voor kinderen die geestelijk gehandicapt zijn houden we het kort omdat ze het niet zo lang kunnen volhouden. Het is erg bijzonder om te zien wat voor invloed sporten op die kinderen heeft. Ze leven zich helemaal op in de sport en spel activiteiten en hun handicap doet er even niet toe.
De mensen spreken je hier aan als faranjis dat betekend buitenlander op een aardige manier. Wij zeggen dan habesha terug. Dat betekend jij bent jij en ik ben ik. Mensen moeten er dan vaak om lachen dat we er zo op reageren. We beginnen steeds meer woorden Amhaars te leren ook leren we wat gebaren taal om te communiceren met dove kinderen en de dove spat trainer.
In het weekend zijn we naar een voetbal wedstrijd geweest. FC Buna (Buna betekend koffie) zij zijn het hoogste voetbal team in Ethiopië. Het niveau ligt wel veel lager dan het hoogste team in Nederland maar de sfeer was erg leuk. Na de wedstrijd hebben we in een restaurant gegeten genaamd Amsterdam. Heerlijk eten.
De sfeer in de groep is nog steeds erg goed en we zijn al druk bezig met weekendjes weg te plannen om zo veel mogelijk te zien van Ethiopië.
Volgende week zaterdag komt ROC Twente al voor de experience.
Deze week krijgen we ook meer duidelijkheid over onze opdrachten en wat we precies gaan en mogen doen.
Helaas is vandaag een wat mindere dag want ik zit met 4 andere studenten ziek thuis. Het hoort erbij en iedereen moet wennen aan het eten, de lucht en de omgeving. Hopelijk gaat het morgen wat beter.
Ciao !
Doris
-
07 Oktober 2014 - 18:06
OmaLoes Uit Amerongen:
Hallo lieve Doris,
wat leuk om weer een verslag van je te lezen.
Hoop dat je gauw weer beter bent.
Grappig dat je met gehandicapte kinderen bezig bent.
OpaNic heeft 20 jr. met blinde kinderen gewerkt en
geluidstechnieklessen gegeven en hoorspelen met
de kinderen gemaakt, dat vonden ze altijd
prachtig.
Loop je niet in "zeven sloten tegelijk"!
Lieve groet,
OmaLoes
-
07 Oktober 2014 - 19:45
Iris:
hoi Door,
ik heb wel een aantal vragen voor je want ik ben heel erg nieuwsschierig ik heb nou wel al een paar dingen geleerd maar toch ben ik heel erg nieuwsschierig!!!!
hier komen de vragen:
1: moet je vroeg op staan? (ik heb al geleerd dat het daar een uur later is)!!
2: is het eten lekkerder daar of in Nederland??
3: hoeveel graden word het daar in de avond en nacht?? is het dan nog steeds warm of niet?
4: hebben ze daar in de buurt een zwembad en o ja ga je daar wel eens zwemmen?
5: of hebben ze daar een leuk pretpark??
6: als je beter word ga je dan elke dag werken of alleen maandag tot vrijdag of ook nog in het weekend
7: praat je daar Engels of een andere taal?
8: kan je elkaar goed verstaan of is de taal moeilijk om te spreken of te verstaan?
dit waren een beetje mijn vragen!!!!
ik hoop je snel weer te spreken of te skype met goede internet verbinding
kussies Iris je zusje <3 -
07 Oktober 2014 - 19:55
Peter:
Weer een prachtig verhaal. De fotos geven een goede indruk en wat een lief kindje. Dat zal dat je een heftige en indrukwekkende week achter de rug hebt. Ik meen het ook af te kunnen lezen op je gezichtsuitdrukking. Fijn dat de groep goed voelt. En het filmpje in het voetbal stadion is geweldig. Wat een vrolijkheid. Nou lieverd veel beterschap en hopelijk gauw aan de slag. Wacht weer rustig af en kijk uit naar een volgend bericht van je. Dikke kus. Peter -
08 Oktober 2014 - 21:23
Papax:
Lieve Doris
Wat fijn om alles te lezen. Je bent dus vooral heel sportief en doet 1001 indrukken op, de hele dag door. Wat een spannende tijd, en een mooie manier om dingen te leren, via ervaringen. Wat heerlijk dat jullie kunnen communiceren met taal met gebaren en met sport. Dat moet voor jou ook een fijne ervaring zijn.
Spannend ook, ook om deze week jullie opdrachten te gaan krijgen. Je schreef over jullie groet Habesha, en eerlijk gezegd verbaasde de betekenis die je eraan gaf me [Dat betekend jij bent jij en ik ben ik.], Omdat ik jouw omschrijving meer Amerikaans dan Afrikaans vond, voor zover ik wat van Afrika weet. In Afrika besta je vooral als deel van de gemeenschap. Ik heb even gegoogled. ‘’Habesha is a term Ethiopians and Eritreans use to refer to themselves. Habesha is a term of pride and used to eliminate the distinction between different tribes and celebrate unity as people of the same region. For example : You ask "Are you habesha?" instead of "Are you Ethiopian/Eritrea?" ‘’
Dit laatste voorbeeld is wel aardig vind ik omdat Ethiopie volgens mij in oorlog is met Eritrea, dus nog erger dan tegen een Nederlander te zeggen, ben jij Belg?
Fijn dat het goed gaat met je groep. Spannend dat de opdrachten komen..
Heerlijk dat je zo uitvoerig vertelt!!! Leuk dat je geen woord wijdt aan het weer.
Sterkte met buik, maag darmen, lieve schat ja wat zal het eten, ook al ga je eten in ‘Amsterdam’ wennen zijn, ook sterkte aan de 3 or 4 anderen die met hetzelfde zitten..
liefs
papa -
11 Oktober 2014 - 14:55
Elleke Brouwers:
Hoi lieve Doris,
Verslag is leuk om te lezen. Ik denk dat je daar veel leert in een snel tempo. Wat een ervaringen doe je daar op. ook fijn dat jullie een gezellige groep hebben. Waar verblijf je? heb je een eigen kamer of moet je die delen? Komen er vaak stagiaires uit Nederland daar?
Hoe is de temperatuur? Hoop dat je snel beter bent, hier loopt trouwens ook iedereen te snotteren.
Lieve groet en we blijven je volgen d.m.v. je verslagen.
Petter en Elleke -
14 Oktober 2014 - 13:31
Minnie Schouten:
Lieve Doris,
Ik had weer even telefonische steun van Papa nodig voor ik je rondzendbrief te pakken kreeg. Wat fijn dat je ons zo op de hoogte kan houden! Toen Anita in Afrika was in 1989 en 1990 doeed een brief er minstens 14 dgen over dus het was altijd oud nieuws. Ik neem aan dat je nu zo ongeveer beter bent - die verandering van klimaat en eten heeft zo z'n gevolgen. Het was trouwens leuk dat er foto's bij staan: aan je kleding te zien is het er helemaal niet erg warm!
Ik las het briefje van Iris. Zij stelt vragen die ik ook heb!
Wat ik me ook afvraag: wat is een spat-trainer. Eerst dacht ik dat het een verschrijving was voor sport, maar het komt nog een keer voor dus dat zal wel niet. De tweede vraag is: uit je verslag lijkt het of jij en je medestudenen zelf sportlessen geven , maar dat is jullie vak toch niet, dus zijn jullie toeschouwers geweest om een indruk van het hele project te krijgen?
Voor die zwarte kroeskopjes moeten jouw blonde haren wel een belevenis zijn. Willen ze er niet steeds aan voelen?
Graappig dat woord voor buitenlander. Ik weet nog wat het in het Swahili is: mzungu; mijn domme idee dat het Swahili in heel Afrika gesproken wordt moet ik dus laten varen....
Lieve meid tot een volgende keer
Kus van Oma Minnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
